Kirkel
Onze eerste stop op weg naar het Zwarte Woud is Kirkel. Via Park4Night vinden we een leuke camperplaats (Unnerweg 24-36, Kirkel). En we hebben geluk; er waren nog 2 plekjes waarvan 1 een beetje onder de bomen, maar we besluiten toch maar om die andere te nemen om nog een beetje van de avondzon te kunnen genieten.
Helemaal geïnstalleerd; tijd voor een wandeling! Amai, wat is dit ook een leuke plek om mooie wandelingen te maken. Niet slecht voor een tussenstop!
’s nachts worden we gewekt door een onweer en dan zijn we toch stiekem blij dat we niet voor het plekje onder de bomen gekozen hadden 🙂
Calw
Dit wordt ons eerste uitstapje in het Zwarte Woud. Het is altijd spannend om een parkeerplek te vinden voor de camper. We rijden doorheen het mooie stadje en vervolgen onze weg (steil) omhoog. We vinden er een plekje langs de kant van een doodlopend straatje. Ik denk dat je van hieruit wel mooie natuurwandelingen kan doen, maar wij kwamen gewoon om de oude stad even te bezoeken. Dus helemaal naar beneden wandelen en straks weer helemaal naar boven 😀 . We zijn niet heel onder de indruk van het stadje; het is mooi, maar niet wauw. Onze jongens hadden hier weer veel bekijks; toen we even op een terras zaten, werden we dan ook aangesproken door mensen die foto’s wilden nemen. Volgende keer de hoed langs ons zetten 😉
Mummelsee
Na ons blitzbezoekje aan Calw rijden we door naar de Mummelsee. We rijden via de Schwarzwaldhochstrasse, de oudste en beroemdste panoramaweg van Duitsland. De uitzichten die je hier onderweg tegenkomt zijn adembenemend mooi! Onze wandeling start aan de Mummelsee waarrond je her en der enkele legendes/mythes kan lezen. We wandelen de Hornisgrinde op, de hoogste top van het Noordelijke Zwarte Woud. Bij de start genieten we al van een prachtig uitzicht, wat gaat dat boven dan wel niet geven. We genieten met volle teugen van deze mooie wandeling.(https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/hinterseebach-112888447)
Baiersbronn (Mitteltal)
Na deze gevulde dag gaan we op zoek naar een slaapplaats. We vinden nog plek op een kleinschalige camping, Naturcamp Tannenfels (Ruhesteinstrasse 413). Enige minpuntje is dat dit vlak langs de straat ligt, maar eigenlijk hebben we daar ’s nachts geen last van gehad. Oja, voor de stroom moet je nog eens muntjes apart insteken. Dat vonden we ook niet zo praktisch. De volgende dag maken we een kleine wandeling en rijden we weer verder naar onze volgende bestemming.
Oberkirch
We rijden verder naar Oberkirch, een stadje dat oa bekend staat om zijn wijnbouw. We gaan er op zoek naar een wandeling die ook door de wijngaarden gaat. Kortbij de ruïne Schauenburg parkeren we de camper. Deze parking blijkt ook een officiële camperplaats te zijn (Burgstrasse 29, Oberkirch). Goed om te onthouden!
We wandelen langs de ruïne, door het bos (waar in het begin veel muggen zaten!), en komen zo aan enkele wijngaarden. Het was een pittige wandeling waardoor ze langer leek dan ze eigenlijk was 🙂 . Gelukkig kwamen we her en der enkele waterbronnetjes tegen waar we de honden konden verfrissen. Ook dit was weer een prachtige wandeling. (https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/hilsen-112949251)
Na ons bezoekje aan Oberkirch rijden we door naar Gengenbach, waar we een camperplaats op ’t oog hebben.
Gengenbach
We overnachten er bij Brennerei & weingut WILD. Een rustig plekje waar ze dus ook wijn verkopen. In tegenstelling tot in Frankrijk moet je hier wel betalen voor je plekje. Dit heeft het voordeel dat je je niet verplicht hoeft te voelen om te gaan proeven en bijgevolg dus ook minder geld uitgeeft aan de plaatselijke lekkernijen ;-). De eerste regenbuien komen ons hier overdag tegemoet (afgelopen dagen hebben we enkel ’s nachts regen gehad). Bovendien had Qastor op ongelukkige wijze het kussentje van zijn pootje bezeerd in de camper zodat we op deze plaats niet op ontdekking zijn kunnen gaan. Het enige wat we daar bezocht hebben, is een dierenarts. Qastor zijn pootje was moeilijk zelf te verzorgen; het bleef bloeden en er zat precies een stukje vel los dus leek het me verstandig om voor de zekerheid toch maar een dierenarts op te zoeken. Gelukkig was er ééntje op loopafstand. ’s Anderendaags Qastor in de buggy gezet en op goed geluk naar de dierenarts, hopende dat ze ons daar konden helpen. Buiten stond een stoel waar we konden wachten en waar we ook een formulier moesten invullen. Ik kreeg een FF2P masker en even later mochten we dan binnengaan. “Dat ziet er erg uit”, zei er ééntje. Ondertussen kwamen er nog 2 dierenartsen de kamer binnen. Ik dacht even dat ze Qastorke zijn poot gingen afzetten… Met 2 hebben ze hem vastgehouden, een muilkorf aangedaan, en de derde heeft dan dat velletje afgesneden… Arme jongen, mijn kabouterke dat zo rap onder de indruk kan zijn.. Hij kreeg nog 2 prikken in zijn poep en dat was het. De wonde moest aan de lucht drogen en dat zou wéééééken duren als ik hun moest geloven… Ik moest er zeker afblijven en Qastor mocht zo weinig mogelijk wandelen.. Omdat het niet mogelijk was om de volgende dag terug op controle te komen, kregen we antibiotica voor 5 dagen mee. Gelukkig hadden we de buggy mee, zo kon hij toch overal mee, en kon zijn pootje terwijl wat rusten. Geluk bij een ongeluk; het was net het kussentje dat hij niet echt nodig had om op te steunen tijdens het wandelen, dus nu het velletje eraf was, had hij er eigenlijk geen last van 🙂
Na ons avontuur bij de dierenarts zijn we dan verder gereden naar het stadje Gengenbach zelf. We maken er een wandeling naar het hoogste punt waar we een mooi uitzicht hebben over de stad. Daarna is het tijd voor een terrasje en heeft Chris eindelijk de kans om Zwartewoudtaart te proeven 😉
Gutach
Na ons bezoekje aan Gengenbach rijden we verder richting Gutach. We vinden er een leuke rustige camperplaats bij Landgasthof Engel, een restaurant waar dus ook campermogelijkheden zijn. Klinkt als een ideale plaats en we zullen hier dan ook 2 nachten blijven. De eerste avond gaan we al meteen het restaurant uitproberen. Het weer is nog ideaal om op het terras te genieten en uiteraard gaan we voor de schnitzel in combinatie met frietjes. De frietjes zijn hier in Duitsland overigens best wel te pruimen. Dat kunnen we niet zeggen van het brood en de patisserie ;-). Al vielen de broodjes op deze plaats wel mee (je kan dus hier ook je ontbijt voor de volgende dag bestellen).
Verder hebben we hier genoten van de rust, de mooie wandelingen (Qastor af en toe in de buggy) en gewoon het chill zitten in ons tuintje. Echt een aanrader als je een overnachting in deze buurt zoekt. Wie graag nog meer activiteiten heeft; op enkele kilometers is er het Park mit Alle Sinnen en ook de Sommerrodelbahn is niet veraf. Vlak langs Landgasthof Engel heb je ook nog Adventuregolf Gutah liggen. Voor elk wat wils dus 😉
Triberg Watervallen
Na de ochtendwandeling rijden we verder naar de Triberg Watervallen. Deze behoren tot de hoogste watervallen in Duitsland. Het weer is intussen wat omgeslaan en er vallen af en toe wat buien. We zijn er vroeg (10u) en we vinden een parkeerplaats op parking 2. Tijdens de wintermaanden is deze blijkbaar gesloten en kan je enkel via de parking beneden de watervallen bezoeken. Het lukt ons om tussen de buien door dit mooi stukje natuur te gaan bewonderen. Jammer dat ze hier 8 euro inkom voor durven vragen. De paden zijn goed begaanbaar. We kiezen voor het “cultuurpad”, welke naar beneden door het stadje gaat (rode wandeling op het kaartje wat je bij de ingang krijgt) doch deze stelt niet zo veel voor. Je kan ook voor de groene wandeling gaan (nature trail) maar omwille van het rotsvormige pad hebben we die niet gedaan. Opvallend aan dit gebied is dat we hier veel eekhoorns spotten. Je kan hier ook eten kopen om hen te voederen.
De grootste koekoeksklok
Net buiten het centrum van Triberg bevindt zich de grootste koekoeksklok ter wereld. Omwille van het mindere weer (het was ondertussen beginnen regenen) gaan we deze toch even een bezoekje brengen. Middenin een woonwijk is het even zoeken naar de klok. De grootste koekoeksklok is eigenlijk zo groot als een huis met binnenin het hele mechanisme en een klein souvenirwinkeltje. Voor 2 euro krijg je een zeer korte uitleg over de klok. Om het half uur hoor je ze ook luiden. Wij gaan daar niet op wachten en gaan op zoek naar een volgende bestemming 🙂
Blindensee
De Blindensee is een hoogveenmeer dat toch wel een bepaalde rust uitstraalt. Als de zon schijnt, zie je een mooie weerkaatsing van de bomen en de lucht in het water. We maken er een korte wandeling van ongeveer 5km en opnieuw slagen we erin om helemaal droog te blijven 😀
Eisenbach
En dan wordt het weer tijd om een slaapplekje te zoeken. Naar ons gevoel ging dit in Frankrijk toch net iets vlotter; net of er daar meer mooiere camperplaatsen zijn.. Hier zijn ook weinig of geen boeren waar je kan overnachten. Ook moet je vaak nog eens extra bijbetalen (muntjes insteken) als je stroom of water wil. Na lang zoeken vinden we uiteindelijk in Eisenbach nog een mooi plekje in de natuur vlak aan het bos. Onderweg komen we nog een grote stuwdam tegen. Leuk om te zien.
Het is al laat en wandelen zit er niet meer in, maar dat zou de volgende dag ruimschoots goedgemaakt worden 🙂
Feldberg
Vandaag kiezen we voor een uitstap naar de Feldberg, de hoogste berg in het Zwarte Woud. Het zou vandaag toch wat zonnig worden wat ideaal is om van de mooie vergezichten te kunnen genieten. Wanderparkplatz Rinken is de uitgangspositie voor onze wandeling die ongeveer 11km lang zal zijn. Qastor zijn pootje is ondertussen al veel beter, dus hij kan weer vollebak mee :-). Gelukkig maar, want er blijken toch wel wat pittige stukken in te zitten. Het stijgen valt heel goed mee, het dalen…. dat was iets heftiger ;-). Het uitzicht bovenaan was op bepaalde plekken fenomenaal mooi, met geen woorden te beschrijven. (https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/feldberg-113360351)
Menzenschwand
Het oorspronkelijke idee was om na de Feldberg door te trekken naar de Titisee. We hadden, naar verluid, een leuke camping op ’t oog met zicht op de Titisee en waar ook de mogelijkheid zou zijn om te suppen (evt met hond). Helaas waren we daar niet welkom met onze volledige roedel 🙁 . Drie honden was geen probleem, zes wel, omwille van het lawaai.. Nog nooit zo een zwak excuus gehoord, maar ik was te moe om te discussiëren (heeft toch geen zin), dus ben ik het daar maar kwaad afgebold. Ik heb me dan ook niet kunnen bedwingen om de volgende dag even de tijd te nemen om een slechte recensie te schrijven ;-). Enfin, niet getreurd, blij dat we daar geen geld hebben uitgegeven en zoals ze zeggen “als de ene deur sluit, gaat de andere open…” We moeten ze daar dankbaar zijn, want nu hebben wij nog een heel mooi plekje gevonden (Wohnmobilstellplatz am Rehbach-Skilift), midden in de natuur, waar het heel mooi en rustig was om te staan. We zijn hier dan ook weer 2 nachten gebleven, ook omdat het wellicht de 2 laatste zonovergoten dagen zouden worden.
De volgende dag was het inderdaad prachtig weer. We hebben genoten van een mooie wandeling in deze rustige omgeving.(https://nl.wikiloc.com/routes-wandelen/menzenschwand-vorderdorf-113425305) Op ongeveer 4km van de camperplaats ligt er een mooie waterval, ééntje waar je deze keer geen inkom voor hoeft te betalen. Ongetwijfeld zijn er verder door nog meer mooie wandelingen, maar wij keren, na het bewonderen van de waterval, weer terug naar ons rustige plekje aan de camper. We genieten er op een grote houten stoel van de rust en het geluid van het kabbelende water. Dit was op dat moment echt een plaats om helemaal tot rust te komen.
Radolfzell am Bodensee
De weersvoorspellingen voor het Zwarte Woud zijn niet zo denderend voor de komende dagen, daarom besluiten om wat verder door te trekken en hopen op die manier wat langer gespaard te blijven van de regen. We belanden in Radelfzell, de stad met de langste begaanbare oever aan de Bodensee.
De eerste camperplaats waar we stoppen is volledig volzet. We parkeren de mobilehome op de parking er net buiten en gaan op ontdekking naar die Bodensee :-). Al gauw komen we erachter dat het hier toch niet zo hondvriendelijk is; honden zijn niet toegelaten in de enkele koffiehuisjes die we tegenkomen. Dan maar geen terrasje, maar genoeg bankjes langs het water om te genieten van het uitzicht.
Stokach
Na de wandeling gaan we weer op zoek naar een camperplaats om de nacht door te brengen en zo komen we uit in Campingpark Stokach. Ook een rustig plekje, wel kortbij een grote weg, maar het geluid is niet echt storend. ’s Morgens een korte wandeling en dan rijden we weer verder.
Bodman-Ludwigshafen
We willen graag eens bij de Bisonstube gaan eten, een zaakje wat midden in t bos ligt. Dat zag er iets tof uit op Google en dat wilden we wel eens gaan uittesten :-). De weg ernaar toe was best wel even spannend toen de asfalt overging naar zandweg. Op het bierterras laten we de schnitzel weer smaken. Let er op dat als je hier ooit wil eten dat je cash op zak hebt; dit is de enige mogelijkheid om hier te betalen. De porties waren ruim en het was heel lekker. Hoog tijd dus om wat caloriekes te gaan verbranden. Eigenlijk wilde ik niet meer te veel dalen en stijgen, maar door een misverstand zijn we dan toch weer in een redelijk pittige wandeling beland 😉 . Na een beetje dalen komen we uit in het Frauenberg klooster. Als we dan nog een beetje dalen, kan je het stadje gaan bezoeken, maar alles wat je daalt moet je ook weer bergop, dus lieten we het stadje voor wat het was en begonnen we aan de stevige klim richting de ruïne Altbodman. Een middeleeuwse ruïne waar je niet alleen rond, maar ook binnen de muren kon wandelen. Van bovenuit heb je weer een heel mooi uitzicht. Voor onze Kaigo begint het allemaal wat teveel te worden dus hij mag mee genieten vanuit de buggy.
Überlingen
Dit wordt ons laatste plekje in deze regio. De camperplaats ligt vlak aan de Edeka, ideaal om onze proviand nog eens aan te vullen. In dezelfde ruimte is er ook een bakkerij, maar als je graag lekkere koeken wil eten, dan raden we de bakker verderop in het stadje aan. Een kilometertje naar beneden wandelen en dan kom je op het stadje uit aan het water.
Morgen beginnen we stilletjes aan de terugreis en maar goed ook want de regen die had ons ondertussen ook gevonden ;-).
Jettingen
De laatste overnachting alvorens we doorrijden naar Wülfrath waar we mee zullen doen aan een agilitywedstrijd. Deze keer een camperplaatsje bij een echte boer, bij de familie Rinderknecht. Een kleine wandeling onder de frisse avondzon en daarna nog wat Duitse kost verorberen 😉 . Alhoewel ik heel graag worsten en schnitzels eet, ga ik toch wel heel blij zijn als ik thuis terug iets anders kan eten 😀
