Kroatië – Slovenië – Tsjechië

Dit jaar kiezen we opnieuw voor een agility – vakantie. We zullen onze reis starten in Kroatië met de Croatian Agility Open. Vervolgens trekken we verder naar Slovenië voor de Slovenian Agility Open en we eindigen onze trip in Tsjechië met de Moravian Open. Natuurlijk willen we tussendoor ook nog mooie plekjes bezoeken en hopelijk ontdekken we ook nog leuke camperplaatsen.

Wie niet kan wachten op ons reisverhaal; onze trip is ook te volgen via Polarsteps 😉

Bad Abbach

We hadden gehoopt om de eerste dag tot aan de Oostenrijkse grens ergens te rijden, maar we hebben in Duitsland ongeveer 2u in de file gestaan omwille van een ongeval. Per toeval zijn we dan op een leuk plekje beland in Bad Abbach. De camperplaats bevindt zich aan een thermen en ligt bovendien ook nog eens in een mooie omgeving.

Lang geleden dat we nog konden genieten van de (avond)zon. Die lange broek die we aan hadden konden we al dadelijk inruilen voor een short 😀. Zalig weertje!

Na een rustige nacht zetten we onze reis verder. We gaan vlotjes over de Oostenrijkse en Sloveense grens en komen zo aan in Kroatië.

Jastrebarsko

Zonder problemen raken we op onze eerste voorziene bestemming; het voetbalplein van Jastrebarsko, hier zullen we de komende 3 dagen deelnemen aan de Croatian Agility Open. Ze voorspellen hitte voor de volgende dagen, dat is weer serieus wennen vermits in België de zon nog maar amper geschenen heeft.

Het stadion ligt vlak langs een mooi parkje om te wandelen en op die manier kunnen we ook gemakkelijk naar de Liddl geraken. Zaterdag is hier een feestdag en in t park zijn ze daar al volle bak de voorbereidingen aan t treffen voor een evenement.

Qastor doet het super en haalt vrijdag op zijn eerste parcours al meteen een 4e plaats in zijn reeks. Ook Floki zie je groeien doorheen het hele toernooi en zo groeit ook het vertrouwen van baasje Chris weer. Mooi om te zien! Op de open parcoursen slaagt Qastor er al meteen in om zich te plaatsen voor de finale. Wonder boven wonder selecteert Floki zich ook op het laatste parcours zondag. Zo leuk, kunnen we samen de finale lopen! Qastor had enorm last van loopse teven geurtjes 🙈. Het voorlaatste parcours wou hij amper starten, dat beloofde voor de finale 🙈. Gelukkig kreeg ik hem een beetje bij zijn positieven en liepen we samen een foutloze finale! Ook Floki deed het super en kwam met 2 foutjes ook rond. Trots op beiden!

De finale was redelijk laat gedaan en dat laat ons besluiten om nog een nachtje te blijven staan op deze plaats. ’s Nachts kregen we veel regen over ons en dat maakte het de volgende dag even spannend om weg te geraken 🙂.

Op maandag vervolgen we onze reis richting Slovenië. Eerst nog even langs de winkel passeren om wat proviand in te slagen. Maar vooraleer we de grens oversteken, gaan we eerst nog een stadje in Kroatië bezoeken. Onderweg genieten we van de prachtige natuur, wat een adembenemende uitzichten!

Samobor

Op 20 km van Zagreb, op één van de heuvels van het Žumberak gebergte ligt het oude stadje Samobor. Ze hebben er één specialiteit; kremšnita. Van uitzicht lijkt het een beetje op onze glacéékes, een gebakje met bladerdeeg met daartussen room en slagroom. Helaas hebben we het niet kunnen proeven, maar we hebben dan maar een ijsje in de plaats gegeten ;-).

Camping Resnik in Kamnik

Via smalle wegen die vaak in slechte staat waren rijden we naar onze volgende camperstop ergens te midden van de natuur. Helaas is deze gesloten. We mochten er wel staan, maar er zou vanavond een privé-feest plaatsvinden wat serieus wat lawaai kon geven. Mmmm, we willen toch graag wat slapen en uitslapen, dus vertrekken we maar weer.

Een half uurtje terug strandden we op Camping Resnik, een camping kortbij het dorpje Kamnik. De eigenaar is zo vriendelijk om “maar” 3 honden aan te rekenen ipv 7. Het is er voor ons doen redelijk druk op de camping, wellicht omdat morgen, dinsdag, een feestdag is voor de Slovenen en de meesten de brug maken. Al bij al hebben we nog een rustig plekje. Het blijkt een prima uitvalsbasis voor (pittige) wandelingen. Toen Chris sprak van “de honden even uitlaten”, had ik niet verwacht dat ik wat later een steile beklimming aan t doen zou zijn 😅

De avond valt gauw (het is hier, net zoals in Kroatië, een uur eerder donker dan thuis). De volgende dag gaven ze zo wat regenweer. Dus eigenlijk wou ik niet te ver gaan wandelen; even tot in het dorp om het uitzicht van aan het kasteeltje Mali grad te bewonderen en dan weer terug, maar Chris had nog een wandeling gevonden waarbij we niet alleen naar het dorpje zouden gaan, maar ook nog eens, jawel, bergop, naar een ander uitzichtpunt konden gaan. (Stari grad nad Kamnikom)

In ’t dorp waren ze bezig met een koers te rijden (zeker ter ere van de feestdag), dus veel extra hebben we daar niet gezien. Jammer van de wolken, anders was het uitzicht wellicht nog mooier geweest.

We wandelen het dorp uit en zetten koers naar boven. Onderweg komen we nog een moedige loper tegen. Ondertussen werd de lucht donkerder en donkerder en begonnen we stilaan nat te worden. Die zonnebril had ik niet meer nodig 🙈

Eens boven konden we gelukkig schuilen op het terras van een zaakje wat uiteraard niet open was. Na een tiental minuten was de bui over en zagen we in de verte alweer blauwe lucht tevoorschijn komen. En ja, het uitzicht was er inderdaad mooi! Via een steile bosweg naar beneden komen we terug uit aan onze camping.

’s Morgens wandelen we naar t stadje naar de enige bakker die we er vonden. Voor 4 euro hebben we 1 brood (ongesneden, want gesneden kennen ze precies niet 🙈), 2 pistolets ( dubbel zo groot als hier) en 1 serieuze koffiekoek. Dat is hier ondenkbaar voor die prijs.

Omdat de zon scheen, wou ik nog even naar het uitkijkpunt van het kleine kasteeltje om een foto met wat meer blauwe lucht 😉. Daarna reden we weer door naar een volgende punt.

Velika Planina en Menina Planina

Ons oorspronkelijk plan was om Velika Planina te bezoeken, maar de weg ernaartoe zou nog gesloten zijn tot einde augustus. Met de kabellift naar boven was voor ons geen optie. Misschien iets voor een volgende keer.

Meer info over Velika Planina https://mijnslovenie.com/velika-planina-herdersdorp/

Menina Planina zou ongeveer hetzelfde zijn en daar had je geen kabellift voor nodig. Onze rit ging dus in eerste instantie die richting uit. De weg werd smaller en begon al wat meer te kronkelen.. plots ging deze over in grindweg. Dat was niet doenbaar met de MH, dus draaiden we wijselijk om, nu het nog kon 🙈.

Kasteel van Celje

We parkeren vlak aan het kasteeltje. Deze keer laten we onze jongens even in de MH zitten. Het inkomgeld (€7) betalen we met plezier; dit is ongetwijfeld één van de mooiste kasteelruïnes die we ooit bezochten. Goed dat de honden niet mee zijn, want binnenin zijn er best wel wat trappen. Dat voel je wel aan je benen na al ons bergop wandelwerk 😅. Ook hier is het weer genieten van het mooie uitzicht. De geschiedenis van het kasteel wordt er visueel uitgelegd en in de kelder kan je enkele foltertoestellen van toen bekijken.

Štore

Na ons kasteelavontuur trekken we verder naar onze volgende camperplaats. Dit was echt een pareltje. Er zijn maar 4 plaatsen en je moet op voorhand even bellen. De eigenaar was er niet, maar was wel zo vriendelijk om ons de code te geven en alles telefonisch even uit te leggen. Het was €30/nacht maar voor dit uitzicht en deze rust betalen we dat met plezier. Bovendien konden we ook nog eens gebruik maken van een luxe-badkamer.

Eens we geïnstalleerd zijn, maken we een wandeling grotendeels over de rustige baantjes. Overal heb je wel een prachtig zicht. Ik kan er maar niet genoeg van krijgen.

’s Nachts krijgen we enkele serieuze onweders met zware regen over ons. Net als je denkt dat het onweer door is, weerklinkt alweer de volgende donderslag. Gauw het bed uit om de luifel in te draaien; daar sta je dan in je shortje in de gietende regen 🙈. De honden maken er gelukkig niet veel van en slapen rustig door. Voor ons was het een korte nacht 🙈.

’s Morgens voelt het gras lekker sappig aan, maar de zon zorgt er alweer voor dat alles vrij gauw weer droog aanvoelt. Vandaag wandelen we de andere kant uit en gaan deze keer door het bos (de nabijgelegen berg die je vanaf onze camperplaats kon zien). ’s Namiddags willen we nog even chillen, maar achter ons duiken er plots donkere wolken op. Aangezien we niet weten hoeveel regen daar nog uit kan komen, beginnen we maar op te rommelen; we willen immers niet het risico lopen om hier vast te rijden.

Slovenian Agility Open

En zo rijden we verder naar Ptuj voor de Slovenian Agility Open. Het beloven weer warme dagen te worden, vooral zaterdag. Gelukkig staan we vlakbij de ijsjesman 😅. De omgeving nodigt hier niet echt tot veel wandelen uit en dat is wel jammer. De wedstrijd is best wel ok, alleen mochten ze voor de helpers ook een flesje water voorzien, zeker met deze temperaturen. De parcours zijn over t algemeen wel tof en ruim maar hier lukt het ons niet om een finaleplaats te halen en dat is ok; zo kunnen we lekker chill naar al de toppers kijken en terwijl nog een ijsje eten 😀😀. Voor de rest was het nog een blij weerzien met de andere Belgen.

Het hete weer heeft ervoor gezorgd dat Watson zijn kussentjes geschaafd zijn. Gelukkig heb ik fancy schoentjes bij waardoor we hem toch vlot kunnen uitlaten. De rust dit weekend komt voor hem goed uit. Regelmatig nog wat potenbalsem smeren en hopelijk is hij dan volgende week weer klaar voor de wandelingen.

Ook hier is de finale laat gedaan en blijven we dus nog een nachtje staan.

Rogla (Lovrenška jezera)

Vandaag voorspellen ze regen/onweer rond de middag ergens. Moeilijk te voorspellen natuurlijk wanneer juist, maar misschien was het toch een beetje te optimistisch om een wandeling van 10km te voorzien 🤭

Bovenop de berg is het al meteen een pak frisser dan we gewend waren. Onze wandeling gaat eerst over een open vlakte en daarna grotendeels door het bos. In de verte horen we wat gerommel, maar we stappen toch moedig verder. We zijn zeer benieuwd naar de “plankjes” op onze wandeling. Uiteindelijk komen we eraan en gaan via “trappenplankjes” naar boven waar we in het moerassig gedeelte uitkomen. Bovenop de uitkijktoren heb je een mooi zicht over de dennen en de plankjes. Als we verder wandelen worden we aangenaam verrast door verborgen watertjes en lelies. Die waren niet zichtbaar vanuit de uitkijktoren.

De donkere lucht in de verte begint me toch wat zorgen te baren en met een stevige stap gaan we terug richting de MH. Al gauw zijn we terug in het bos waar de eerste regendruppels ons al tegemoet komen. Ook deze keer hebben we niets bij tegen de regen; ik had enkel nog een t-shirt bij 🙈. Uiteraard begint het harder en harder te regenen. Donder had ik eigenlijk niet meer gehoord tot ik plots opgeschrikt werd door een bliksemflits dadelijk gevolgd door een hevige slag. Amai, dat was verschieten!!! Onze jongens liepen los en hadden totaal geen angst, gelukkig maar! Op de open vlakte was het ineens heel mistig geworden, mijn bril was bedolven onder de druppels en mijn t-shirt was zeiknat 😅. Van ontspannen wandelen was al even geen sprake meer 🙈. Net voor de hagel arriveerden we aan onze MH. Toch nog een beetje geluk 🤭.

Camperstop Resnik

Door de gietende regen rijden we naar onze volgende camperplaats; een gratis plekje bovenop een heuvel aan een doodlopende straat. Recht voor de camperplaats lag een kerkje en op dat moment had dat wel nog een beetje zijn charme zo bedolven onder de de mistwolken. Wisten wij veel 🫣.

Het ziet er niet naar uit dat het zou stoppen met regenen; dat wordt een middagje/avondje Netflixen. Na al onze actieve dagen vond ik dit absoluut niet erg; een beetje rust was welkom 😅. Rond 19u beginnen ineens de klokken te luiden…. En te luiden… en ze bleven luiden… En dat een half uur aan één stuk 🙈. Net als je dacht “pfiew, t is gedaan, begon er een ander deuntje 🙄. Het kerkje verloor helemaal zijn charme toen het, jawel, ’s morgens om 7u begon lawaai te houden, en dit ook gedurende een half uur… Doorslapen of uitslapen; t is ons niet echt gegund 😅. Het spreekt voor zich dat we hier zo rap mogelijk weer vertrokken zijn 🙂

Razgledni stolp Boč

Na ons ontbijt trekken we weer verder. De zon is vandaag ook terug van de partij. Onderweg komen we vele ooievaarsnesten tegen. Zou er een nieuwe puppy op komst zijn? 😅

We rijden richting Boč , een 978m hoge berg in het oosten van Slovenië. Aan de ene kant is er een zendmast, die duidelijk te zien is van beneden en aan de andere kant is er een 20m hoge uitkijktoren die een prachtig zicht geeft over Oost-Slovenië.

Het is een zeer pittige wandeling door een dicht bebost gebied. Er lijkt maar geen einde te komen aan die stevige klim; soms is het echt klauteren op handen en voeten. De jongens gaan als echte berggeiten naar boven. Ook de oudsten van 13 jaar zijn zeer clever en doen het super! Uiteindelijk komen we boven aan en lijkt er niet zo veel te zien… tot we de uitkijktoren ontdekken. Onderaan hangt een brievenbus met een boekje met namen van mensen die ons voorgegaan zijn. Op het bovenste platform van de uitkijktoren hangt een bel. Het zicht is bangelijk mooi! Met mijn hoogtevrees en de felle wind durfde ik niet tot het hoogste punt gaan, maar halverwege, op het eerste platform was het zicht ook al adembenemend.

De afdaling ging iets vlotter, maar was toch ook nog pittig. Vooral onze knieën hadden het zwaar te verduren; we waren blij als we af en toe ook eens een “vlak” stuk ertussen hadden 🙈😅.

Vinogradnistova Mulec

Na onze pittige wandeling rijden we weer verder. We beginnen nu ook wat meer richting de Oostenrijkse grens te trekken; overmorgen worden we immers verwacht in Tsjechië voor onze laatste wedstrijd van deze vakantie.

We vinden een super leuke camperplaats bij een wijnboer. Wat meteen opvalt, is het kerkje wat pal tegenover hun huis staat 🙈. Sinds de laatste keer heb ik het niet meer zo op kerkjes 😅. Doch tijdens de wijndegustatie word ik gerustgesteld; dit kerkje maakt geen lawaai 🙂.

De wijndegustatie is overigens heerlijk; we worden verwend met groentjes uit eigen tuin, charcuterie van eigen kweek en we worden bedolven onder de lekkerste wijnen. We proeven maar liefst 11(!) wijnen aan een redelijk vlot tempo. Gelukkig stond er ook veel water op tafel 😅. Iets zegt me dat we goed gaan slapen vannacht.

We houden van de rust hier en blijven dan ook 2 nachtjes staan op deze mooie plaats.

Vyhlídka Žleby

En dan is het tijd om richting Tsjechië te vertrekken. In Oostenrijk hebben we de pech dat we nog maar eens in de file belanden waardoor we later dan gewild Tsjechië binnenrijden. Toch willen we graag nog een uitstapje doen in dit prachtige land. We kiezen voor Vyhlídka Žleby, een panoramisch uitzichtpunt in Bojkovice.

We rijden via de binnenwegen en dat is weer puur genieten. De camper parkeren we kort aan een drukke camping waar we zeker niet gaan overnachten 😅. Van daaruit was het nog een paar honderd meter bergop tot aan het idyllische uitkijkpunt. We knopen er nog een kleine wandeling aan alvorens we terugkeren naar de MH.

Tijd om te winkelen en hoog tijd om te gaan tanken. Dat was ook nog even spannend; toen de teller op 0 km sprong zaten we nog op een halve kilometer van het tankstation 🙈.

Moravia Open

We arriveren op de camping die langs het event ligt. Op voorhand reserveren was niet nodig; er was altijd plaats, zo vertelde de eigenaar ons via mail. Mja, hadden wij even pech dat na 13 jaar de camping deze keer wel volstond 🙈. We mochten nog ergens een “plekje” tussenin zoeken. We settelen ons vlak langs de wc/douche-gebouwen. Het was een redelijk drukke camping, ééntje die we in andere omstandigheden wellicht nooit zouden reserveren.

Op vrijdag is er enkel ’s namiddags een opwarmrondje, wat ons tijd geeft om voormiddag nog een kleine wandeling te maken. Zaterdag staan er dan weer 3 rondjes op het programma. Van de 3 grote wedstrijden die we deze vakantie deden, was dit een beetje de minste.. Weinig info en vaak lang wachten… Misschien is ons oordeel ook wel een beetje verkleurd door de vermoeidheid die ook wat begon op te spelen 😉. Qastor en ik lopen één foutloos rondje en selecteren ons zo voor de finale.

De finale was een “by night” edition 🙈; om 22u00 kon Large pas zijn parcours verkennen en om 22u40 was het dan onze beurt om te lopen. Oooh, da’s echt niet mijn ding, zóóó laat. Bovendien lag het parcours ons helemaal niet (had ook niet anders verwacht van die keurder 😅). Dat was dus een tegenvaller. Desondanks ben ik trots dat we bij de 36 finalisten hoorden van de 161 deelnemers in onze categorie 😀.

Zondagmorgen (nacht 😅) worden we opnieuw gewekt door de keffer van de buurvrouw. Echt een irritant gekef, denk dat de hele camping wel wakker was. Dat was weeralom een korte nacht 🙈. Dat eerste parcours van de dag kreeg ik echt nie in mijn hoofdje zo vroeg op de morgen. Chris loopt met plezier een rondje met Qastor. Handig toch, zo een invaller 🙂.Omdat het een lange rit naar huis is skippen we het laatste parcours. Rond 14u zetten we koers richting België. Met de nodige files en vertragingen komen we rond middernacht aan in Dettelbach, onze favoriete stopplaats in Duitsland. Dit zal meteen onze laatste halte worden van deze vakantie.